Nowotwór - kolejny wpis

 Mijają dni, a moje grubaśne szczęście wciąż wesoło sobie bryka w klatce. Mimo wciąż rozwijającego się guza, nie zauważyłam żadnych zmian w jego zachowaniu: biega w kołowrotku, pije wodę, rzuca się z apetytem na zwykłe jedzonko i smakołyki, które mu podaję. Więc wcale nie spieszy mu się do odejścia, z czego zresztą jestem zadowolona ;)

Staram się uważnie obserwować mojego chomika. Od zeszłego tygodnia nie pisnął z bólu ani razu, co mu się zdarzyło na początku października, siedząc spokojnie w domku. Grubasek do tej pory normalnie się czyści, ale na szczęście zbyt intensywnie nie naruszył guza.

Zachowuje się dziwnie tylko czasami: gdy zauważał, że podchodzę do klatki, przybiegał do drzwiczek. a gdy je otwierałam - a naprawdę zawsze uważam, żeby go nie przytrzasnąć - to zakwiczał krótko. Nie wiem, co mu się stało, że tak się boi, bo naprawdę nie było możliwości, zebym go rzycięła. Może to objaw demencji? ;)

Jedynym objawem, który zauważyłam to podwyższona temperatura - o ile chomik może mieć gorączkę... Może mi się tylko wydaje, ale gdy trzymam Grubaska w dłoni, to naprawdę zdaje się cieplejszy. Oprócz tego, to jak już wcześniej pisałam, guz napęczniał układając się w trzy zgrubienia. Na początku były jaśniejsze, wypełnione płynem, a teraz przybrały bardziej czerwony kolor. Możliwe, że podeszły krwią.

Ale - póki co - niech sobie maluch żyje. Tylko mam nadzieję, że gdy obudzę się pewnego dnia, to nie znajdę go padniętego z wywieszonym jęzorkiem.

Robiąc Grubaskowi zdjęcia, zrobiłam to, które widać poniżej.  Chomik wygląda na nim jak wielbłąd ;P Wydaje mi się, że może być to efekt złamanego dawniej kręgosłupa? No bo niby skąd taki dziwny kształt...

W każdym razie chomik wygląda na szczęśliwego. Oby jak najdłużej :)

PS: Kurcze, niektóre zdjęcia są trochę za szerokie. Można je powiększyć otwierając w nowej karcie.